Me Wiersze Wolne [teksty własne] [W]

Podróżniczka

Dla mnie jest nawet, nawet.

Tylko nie pasuje mi tytuł (zbyt oczywisty) i "gorszą psychikę". To takie.... takie... niepasujące. Very Happy

Annabeth&Percy

Żeby zrehabilitować się ma wena znów się pojawiła (chyba) i z tego powstało coś takiego dość długiego:

Przebudzenie

Budzę się.
Biały puch okrywa okna.
Kolejny zimowy dzień.
Ciało odmawia posłuszeństwa.
Nie chcę na nowo przeżywać tego samego.
Lecz czy mam jakiś wybór?
Czy mogę się oderwać?
Na chwilę być szczęśliwą?
Nie.
Coś mi na to nie pozwala.
Coś siedzącego w mej głowie.
Tego nie da się zabić.
Jedyne co mogę robić to być temu posłuszna.
To od niego zależy mój humor.
Tak jakby coś się mną bawiło.
Czy mam tego dosyć?
Pewnie.
Ale nie potrafię z tym wygrać.
Spoglądam niechętnie w kalendarz.
To ten dzień.
Dla wielu tak szczęśliwy.
Tak radosny i wesoły.
A dla mnie?
Obojętny.
Taki jak inne,
Choć nie w całości.
Nie konkretnie ten.
Od roku tak się staram,
Żeby nie podjąć złej decyzji.
Żeby nie popełnić błędu,
Jaki popełniło wielu.
Cały czas mam tą głupią nadzieję,
Że może jednak coś się zmieni.
Coś zaskoczy w mym życiu,
A ja stanę się szczęśliwsza.
Lecz czy to nie nadzieja jest matką głupich?
Tak...
Ale w końcu taka jestem.
Walczę ze sobą,
Choć mam już tego dość.
Chciałabym zasnąć,
Uciec od tego wszystkiego.
Od obowiązków,
Od dojrzałości,
Odpowiedzialności.
Ale wiem, że żeby tak się stało,
Muszę zrobić jedną rzecz,
Której boję się nade wszystko.
Chłód zimy przerywa rozmyślania.
Potrzebuję powietrza.
Czegoś co mnie orzeźwi.
Kieruję się tam gdzie zawsze.
W miejsce, które widziało mój smutek,
Płacz,
I szczęście.
Miejsce, które zna me sekrety.
Woda jest zamarznięta.
A gdyby tak jednak?
Może będzie łatwiej?
Nie tylko mi ale i innym.
Mały wypadek i koniec.
Koniec wszystkich problemów.
Lód woła mnie.
Robię jeden mały krok.
Potem kolejny i kolejny.
Wiem, że od wody dzielą mnie milimetry.
Nie będzie mi brakować tego wszystkiego.
A potem słyszę trzask.
Lód pęka a ja wpadam do lodowatej wody.
Co wtedy czułam?
Chłód i szczęście.
W końcu się uwolniłam.
Odczepiłam się od problemów.
Byłam spokojna...
Wtedy zaczął się nowy etap życia.
Wtedy tak naprawdę się obudziłam.

A teraz powiem coś szczerze: mam już dosyć pisania takich wiersz (smutnych i w ogóle), już skończyły mi się jakby pomysły. Mam ochotę napisać coś innego, ale za Chiny nie potrafię opisać tak jakby szczęście... A więc sądzę, że znów nie uda mi się w najbliższym czasie napisać wiersza (jeśli można to tak nazwać).

S.

ksanpa

twoje wiersze są świetne ! ( wyraziłabym się inaczej ale nie wiem czy wolno , w końcu to forum publiczne

)
ale , serio, to naprawdę mi się podobają.
brawa dla ciebie :]

Necklice

Jestem pod wrażeniem. Chyba jednak jesteśmy do siebie podobne, bo w pewnym opowiadaniu mam prawie taki sam początek, Tosia może potwierdzić. Wiersz ciekawy. Przypomniała mi się Lana i Głodny w Ciemności

Sophie

Annabeth&Percy

Dosłownie przed chwilą naszła mnie wena i wyszło coś takiego Very Happy

:

Opowieść

Gitara porzucona w kącie,
Długopis na podłodze,
A kartka nawet nie w połowie zapisana.
Dlaczego to porzuciłeś?
Może ta opowieść piękna nie była,
Ale napisania warta.
Dokończenia jej,
I dopisania pod nią piosenki.
Lecz ty nie chciałeś.
Zabrakło weny życia.
Teraz ja muszę się starać,
By napisać swoją,
Szczęśliwą, choć bez Ciebie...

I jak? Very Happy

Sophie

Ładnie ;D Taki nie wiem jaki. Hepi?
HA! Wreszcie go dorwałam, błędów nie szukałam, bo mi się już dzisiaj nie chce :>

Necklice

Nie widzę tu optymizmu, ale to może przez moje dzisiejsze nastawienie do... wszystkiego.

Annabeth&Percy

No w sumie to niby optymistyczny on nie miał być bo jednak jest o tym, że ktoś umarł, nie?

Sophie

Zmieniłam, bo źle go odebrałam chyba.

Necklice

Umarł lub odszedł. Tu nie jest sprecyzowane.

Annabeth&Percy

Ok, na lekcji polaka naszła mnie wena :

Cud

Jeden mały wdech...
Jeden krok i skok.
Niepojęta myśl.
Słowo wypowiedziane na wiatr.
Usłyszenie szmeru...
Zobaczenie gwiazd.
Mały wydech...
Wszystko to jest cudem.
Niedostrzeżonym przez ludzi.
Tak pięknym w swej niewinności.
Każde najmniejsze życie nim jest...
Więc czemu o niego nie dbamy?
Nie podlewamy codzień jak małego kwiatka,
Który potrzebuje sił, żeby się rozróść.
Czemu jest nam tak obojętny?
Jak obojętne jest nam to,
Z kim przeżyjemy jutrzejszy dzień.
Całe życie modlimy się o najmniejszy cud.
A przecież sami nim jesteśmy...

I jak?

Miriam

`Mi się podoba . Tylko jedno pytanko. Rozróść ? Jest takie słowo? Jeśli tak, to sory, ale nigdy go nie słyszałam
.

Sophie

Nie wiem jak to zinterpretować, a mogę to zrobić źle, więc powiem tylko, że ładnie ;D

Necklice

Hmm, ładne. Trochę mi przypomina wiersze mojego kochanego autora, którymi potrafię się jedynie delektować, bo za mało wiem o świecie by móc je interpretować. Jak dla mnie, idziesz w dobrym kierunku.

ailyn

Bardzo fajny

Tematyka strasznie mnie ujęła Very Happy

Bardzo mi się podoba, tylko szkoda, że nie mogę się doszukać metafor ;] Interpretacja wydaje mi się prosta: autor tekstu zachwyca się wszystkim dookoła, ukazuje niezwykłość świata i jednocześnie krytykuje ludzi za to, że tego nie dostrzegają i ciągle chcę więcej. To tak w moje opinii

Annabeth&Percy · Wysłany: Pią 19:26, 04 Mar 2011 Temat postu:

Eh, ludzie... xd Coś mi się zdaje, że przez dłuugi czas nie pojawią się wiersze takie jak kiedyś Razz

Wiecie, śmierć, smutek itp... Oto mój nowy wiersz:

Piękno

Czasem głośny śmiech,
A czasem cichy płacz...
Raz mądrze podjęta decyzja,
A potem głupota zrobiona...
Raz życie piękne i błogie,
A chwile potem człowiekowi wrogie...
Wszystko to składa się w jedno.
W piękno niezastąpione...
Nie zawsze je rozumiemy,
Nie zawsze doceniamy.
Lecz ono jest nasze,
Więc zamiast się użalać,
Zacznijmy pełnią żyć...

No i?

MiToWisiIPowiewa · Wysłany: Pią 19:32, 04 Mar 2011 Temat postu:

fajny:D Raz mądrze podjęta decyzja,/
A potem głupota zrobiona.../
Tylko ten fragment coś mi tu trochę nie pasuje. Ale ogólnie to świetmy. Tylko mam takie wrażenie, że wcześniejsze były bardziej.. dopracowane? Very Happy

Annabeth&Percy · Wysłany: Pią 19:35, 04 Mar 2011 Temat postu:

Wiesz, ten był bardziej jakby napisany pod wpływem emocji... No nie wiem jak to określić xd

MiToWisiIPowiewa · Wysłany: Pią 19:47, 04 Mar 2011 Temat postu:

nie szczególnie się znam, ale przydałoby się te jedno słowo zmienić: 'zrobiona' Ale łatwiej krytykować niż tworzyć samemu Very Happy

Mi jak piszę pod wpływem silnych emocji to już zupełnie nic nie wychodzi Very Happy

w końcu wkurzam się, że nie mogę oddać odpowiednio emocji, gniotę i wyrzucam kartkę xd