[Z]Alfa i Omega [ + 14] 19/19

rolKa178

Dobra, to ja napiszę taki obszerny komentarz, ale nie teraz Very Happy

Raphael

*Verte*

Książka była by świetnym pomysłem. Napisz coś fajnego, a my tutaj będziemy cię wspierać !!! Kupimy i będziemy polecać !!!

rolKa178

Droga Alicjo
Może zaczniemy od konkretów.

[słuchając Skyfall, w wykonaniu Adele, po obejrzeniu filmu, , zresztą <3]

Egida

Super, super, super! Ja tam nie mam żadnych zastrzeżeń. Szacunek XD.

Mosqua

A więc nowy rozdzialik. Bardzo, bardzo króciusieńki, bo ma zaledwie pięćset słów, ale zanim mnie rozszarpiecie, to dajcie mi się wytłumaczyć. Jak zapewne zauważyliście, czasami daję po parę punktów widzenia w jednym rozdziale, głównie dlatego, że niektóre z nich są krótkie, a ja chcę, żeby mój każdy rozdział miał gdzieś ok. 4000 słów. Zdecydowałam się to teraz zmienić, gdyż uznałam, że to zbyt pokręcone. Dlatego odtąd każdy rozdział będzie jednoosobowy. Nie przerażajcie się więc, jak zobaczycie np. 100 s. rozdział. Będzie więcej rozdziałów, niż tylko dwa, ale po prostu będą one krótsze i szybciej napisane

Dedykuję to mojej najlepszej przyjaciółce, żeby wreszcie zrobiła to co MUSI zrobić, albo jakoś (nie mam zielonego pojęcia, jak co prawda, ale zrobię to! ) ją zablokuję i nie będzie mogła więcej czytać moich arcydzieł!

I tak, to jest groźba, Nika.

Leighton Meester - Entlited

Rozdział VII

Kiedyś wydawało mi się, że najgorsze na świecie są pająki. Wielkie, obrzydliwe, przychodzące do mojego pokoju co noc, sprawiając, że trzęsłam się ze strachu.

Potem z kolei wydawało mi się, że najgorsze na świecie są potwory. Większe niż pająki, bardziej straszne, mające jeden cel. Zabić mnie.

Następnie zrozumiałam czym jest przyjaźń i od tamtego momentu nie mogłam od znieść jej utraty, i co ważniejsze, jej zdrady.

Ale najgorsze było jednak odebranie miłości. Jak gdyby ktoś wyrwał ci serce z piersi i oczekiwał, że będziesz dalej funkcjonować bez tego narządu. I choć było to niewykonalne, to dalej żyłeś, przecząc wszystkim prawom natury.

Aż w końcu dobrnęłam do punktu, w którym trzęsłam się ze strachu, nie chcąc by odebrano mi jedyną rzecz jaka mi pozostała. Rzecz, którą pięlęgnowałam setki lat, rzecz, o którą bałam się tak bardzo, że ukrywałam się przed światem zewnętrznym.

Życie.

I dopiero teraz, w tej chwili, uświadomiłam sobie, jaka byłam przez ten cały czas głupia.

Kurczowo trzymałam się tego, by nie odejść, by przeżyć. Starałam się unikać niebezpieczeństw, wyzwań, nieznanego. A tak naprawdę nie zdawałam sobie sprawy z tego ile tracę.

Będąc nieśmiertelną, mogłam przecież wszystko. Nie musiałam znać żadnych granic, nie musiałam żadnych wyznaczać. Powinnam była żyć, w pełni tego słowa znaczeniu.

Ale nawet ukrywając się przed światem, nie zdołałam zapobiec temu, co się stało. I musiałam teraz wybrać. Pójść dalej, czy wrócić?

To drugie, wbrew pozorom, było bardzo łatwe do zrobienia.

Jedyne co musiałam zrobić, to dać się pochłonąć płomieniowi życia, który wciąż się we mnie tlił.

Ale nie byłam pewna. Bo czy powinnam była wracać?

I nagle znalazłam się na plaży. Wokół mnie ludzie bawili się, śmiali, prowadzili zawzięte dyskusję. Pary trzymały się za dłonie, wymieniając któtkie pocałunki, a dzieci biegały, piszcząc z radości, gdy któreś z nich wpadło do wody.

Przede mną stał Alfa. Uśmiechał się kpiąco, jakby śmiał się z tego, że wciąż się zastanawiam, zamiast ruszyć się i do niego wrócić.

Wyciągnął do mnie dłoń, a ja zawahałam się.

Miałam wybór. Po raz pierwszy, odkąd stałam się nieśmiertelna, mogłam zadecydować.

Życie, lub Śmierć.

Chciałam szczęścia, radości, śmiejących się dzieci. Chciałam takiego życia, jak to, które teraz oglądałam.

Chciałam czegoś, do czego zawsze miałam prawo, choć nigdy nie zdawałam sobie z tego sprawy.

Cholera, okazywało się, że chciałam nawet Alfy.

Ale chciałam też spokoju. Odpoczynku, wyrozumiałości.

Chciałam dać sobie chwile wytchnienia. Chciałam przerwać wszystkie więzy.

Chciałam móc zamienić się w pył.

Podjęłam decyzję.

Przysunęłam się do chłopaka, a po moim policzku spłynęła pojedyncza łza.

Przez chwilę staliśmy tak w bezruchu, dopóki nie zamknęłam oczu i nie stanęłam na palcach.

- Dziękuje. - wyszeptałam, po czym delikatnie,i niemal bezwiednie, pocałowałam go.

Druga łza wpadła mi do ust, a ja otworzyłam oczy i zrobiłam jeden, mały krok w tył.

Zalała mnie ciemność.

Wpadłam w otchłań.

Przed twarzą pojawiły mi się obrazy krzyczących ludzi, płaczących dzieci. Tylko nieliczni mieli radość w oczach. Dookoła mnie rozlegała się nienawiść, strach, ból i rozpacz.

Widziałam spojrzenia pełne zawodu.

Słyszałam krzyki pełne cierpienia.

I bardzo, bardzo długo spadałam.

I jak? Zdaję sobie, że moja Annabeth jest OOC, ale jest to konieczne dla tej historii i ma swoje uzasadnienie. Jak już mówiłam, komentarze to moja ambrozja, więc nie dajcie mi umrzeć z głodu, dobrze? Bardzo proszę

P. S. Czy wy też czujecie nadchodzące święta? Aż chyba napiszę jakąś miniaturkę

Glee cast - My favorite things. - super wykonanie, piosenka i wszystko. Aż mi się święta i Mała syrenka pojawiła przed oczami

*Verte*

Kurde, kobieto, piękny, ale króciutki Very Happy

Poryczałam się. Rozumiesz? Ja! Z tą piosenką w tle... Błagam cię, ja płakałam. Ostatni raz płakałam.. jakieś... No w gruncie rzeczy- dawno. Nawet nie wiem, co ci napisać. Błędy (ha, ha, ha, ha !) - zero. Zastrzeżenia- zero. Długość tekstu- dobra, tam. Kocham ciebie i twoją twórczość, więc niech będzie. Ale... częściej mawiasz? Częściej?
*Biega po pokoju i macha nerwowo łapami. Po chwili uspokaja się i siada*

Jeszcze jedno...
[link widoczny dla zalogowanych]

Raphael

Popieram cały komentarz naszej Verte. Ja już czytałem na innym forum. Ale piosenki nie słuchałem. Praktycznie to nie słucham muzyki w czasie czytania.

*Biega po pokoju i macha nerwowo łapami. Po chwili uspokaja się i siada*?
Verte czasami mam wrażenie, że masz ADHD droga Verte. Poza tym raczej wątpię, że rozdziały będą szybko się pojawiały. Nasza kochana Ali nie ma czasu. Jest zbyt...zajęta.
Teraz wyjątkowo wstawiła bo jest chora.

*Verte*

To jest niemożliwe, że mam ADHD. jestem zbyt cierpliwa. A uwierz mi, w mojej robocie, trzeba być cierpliwym Razz

A poza tym, ja jestem święta. Wiem, że Ala jest chora i, że po prostu, mogła pisać, bo była w chałupce, pod kocykiem i herbatką. Wiem o tym, że musi ćwiczyć 2 godziny dziennie, na harfie

ze nie ma kobieta, po prostu czasu.
*Łączy się w bólu. Dokładnie cię rozumiem*

KOCHAM ALFĘ I OMEGĘ <3

rolKa178

Nowa AiO!!! 1 grudnia, jak tylko internet odzyskam to czytam!!! Ali, jesteś świetna Very Happy

<3

electra

Ja po prostu kocham Cie i Twoją twórczość =*.

Mosqua

Ja też cię kocham Verte

Raphael

Alishacet każdy (no prawie każdy, ale na pewno ja) tu Ciebie kocha i twoją twórczość. Jeśli będą heroscary to głosuję na Ciebie w kategorii - Najlepszy fanfickowiec.

13 rozdziałów? Co ty sobie wyobrażasz? Czeka nas jeszcze 5 krótkich rozdziałów? Nic się właściwie nie zmieniło. Teraz to wiem. Będzie więcej rozdziałów. ale krótkich. Wychodzi na to samo.

Mosqua

Yyy... co?
Planowowałam zrobić jeszcze trzy rozdziały, ale potem zaczęłam je dzielić, więc na pewno będzie ich conajmniej 15. Napisałam 13, ale to wciąż jest płynne. Wiem co się wydarzy i mam to zaplanowane, tylko jeszcze nie wiem jaki punkt widzenia wstawię, a w związku z tym ile rozdziałow dokladnie będzie.

*Verte*

Ali, mam pytanie dot. rozdziałów. Czy istnieje możliwość, że pojawi się przed świętami? Już po prostu, żyć bez tego nie mogę!

Fajnie by było gdyby cofnęli sie w czasie. Mam wrażenie, że bogowie, specjalnie opuścili Percy` ego, aby ten był Alfą. Może zawarli jakiś uklad z Chaosem? Coś mi się zdaję, że specjalnie Posejdon opuscil Perca, a Afridyta jakoś zaczarowała Annabeth, aby ta zakochała się w Danielu, który w rzeczywistości jest jakimś zwykłym ludkiem, nie będący wcale dzieckiem Posejdona.

Nie wiem, może źle myślę, ale tak mi sie zdaje Very Happy

Raphael

Ja też chcę kolejny rozdział Alfy i Omegi. Dawajcie mi go. Teoria Verte jest bardzo fajna, mi się podoba.

Mosqua

Nie, nie, nie, nie, nie. Twoj teria jest Błędna. Przez wielkie B. Bogowie nawet nie byli pewni, że Chaos w ogóle jeszzce istnieje! I bardzo chcą się go pozbyć. Ale to wszystko w nastęnym rozdziale, gdzie też wytłumaczę wiele spraw. I tak Annabeth umarła. Parę osób już się o to pytało, więc jeszce raz mówię. ANNABETH UMARŁA!
A rozdział na pewno będzie przed świętami, mam już 1500 słów. Wczoraj miałam przypływ weny

*Verte*

Cały czas nad tym myślę. Rant, nie mam już pomysłów. Ale to dobrze, że się wyjaśni. Lubię rzeczy wyjaśnione pod sam koniec (mniej-więcej).
Oł je Razz

1500 słówek Very Happy

Może wstawisz, co? hurra

electra

Moje coś miało 1500 słów a dla mnie to było dłuuugie i nie chciało mi się dalej pisać O.o

*Verte*

Dobra jeszcze jedno pytanie, a właściwie to dwa.
1. Przeczytałam sobie jeszcze ra 4 rozdział. Tam jest kwestia, że Grover cos powiedział, a Thalia zajarzyła oco kaman. Czy wyjaśnisz o co wtedy chodziło!
2. Czy biedna Alice, żyje ?