Refleksja

rolKa178

Tekst ten dedykuję Forum, pisanym z dużej litery, aby uwzględnić nie tylko język java i HTML jaki je buduje, ale wszystkich użytkowników; ogółowi i każdemu z osobna. Dedykuję go więc Forum, ale takiemu jakim było.

Przeczytanie Małego Księcia skłoniło mnie do niemałych refleksji. Nie czytajcie tego tekstu szybko, bo to najgorsze co może cie zrobić. Książka Antoine'a de Saint-Exupery'rgo to najgłębsze i najczystsze wartości moralne, zawarte w pięćdziesięciu stronach. Przekazywane prawdy są niezwykle symbolicznie przedstawione; dla przykładu: jest powiedziane, iż człowiek, który ma mnóstwo róż nie potrafi darzyć ich uczuciem i czerpac z nich radości; ludzie podróżują w tę i z powrotem pociągami, myśląc, że na miejscu ich celu będzie lepiej, ciągle się przemieszczają w poszukiwaniu szczęścia. A szczęście może być ukryte w odrobinie wody czy jednej róży. Napisałem ongiś na konkurs wiersz ,,Szczęście'', idealnie pasujący do sytuacji, pozwólcie więc, że się doń odwołam. Ludzie nie są szczęśliwi, mimo fortuny i bogactw materialnych, ponieważ najważniejsze jest to do czego przywykliśmy, co zdążyliśmy już zignorować, wrzucając do worka normy. Wadą człowieka jest, iż ów ,,worek'' napełnia się wraz z każdą najmniejszą rzeczą materialną i duchową, która zostajemy obdarzeni. Dajmy na to
klasyczny przykład: dziecko widzi w sklepie zabawkę, poboba mu się, więc ją chce - jest to jego cel. I kiedy dostanie zabawkę jest ,,szczęśliwy''. Ale co się
dzieje potem? Dziecko wrzuca prezent do worka normy, w końcu zabawka jest jego i nikt nie może mu jej odebrać. Nagle dziecko traci zabawkę. Płacze, jest NIEszczęśliwe. Wszystko co raz znalazło się w worku niesie ze sobą ryzyko utraty i, co za tym idzie, łez. Tak samo jest z przyjaźnią, wiążąc nowe znajomości, ,,oswajając'' kogoś, musimy pamiętać, że możemy go stracić. ,,Każda przyjaźń niesie ze sobą ryzyko łez''. A teraz weźmy inny przykład. Biedne dziecko, bardzo biedne; mimo że nie widać tego publicznie wszędzie, to takie dzieci żyją; idzie ulicą, stale błagając o łaskę w postaci chleba. Nagle na ziemi znajduje świeżo upieczony, chrupiący chleb. Na podstawie doświadczenia o nietrwałości takiego szczęścia, nie wrzuca bochenka do ,,worka normy''. Ciekawe. Czy zatem każdy z nas powinien postawić się w takiej sytuacji? Od czasu tamtej refleksji (od dwóch zdań piszę po trzymiesięcznej przerwie) wiele się zmieniło w moim sposobie życia i postrzegania świata. Jakiś czas temu odszedłem od forum. Nie na stałe, ale...
Jest mi smutno. Brakuje mi tych chwil, kiedy pisałem dla Łukasza, Ali, Madzi. Ja pisałem, a oni czytali. I może pomyślicie, że to po prostu trzynastolatek się rozżala lub rozczula, ale chciałbym żeby to wróciło. Chciałbym znowu ten sierpniowy upalny dzień, w którym odpaliłem ,,StereoMood'' na playliście ,,Writing'' i, po moim debiucie (RJ), zacząłem pisać Córkę Zeusa i Syna Hadesa. Opowieść o parze herosów, kuzynów również, czyhającym niebezpieczeństwie i miłości młodych osób. Było (z góry przepraszam adminów) ście. Od tego sierpnia zszedłem na psy. Mniej czytam, choć ostatnio zaczęło to się zmieniać. Dlaczego w ogóle piszę ten tekst? Bo mam gdzieś to, że niektóre czasy już nie wrócą. Można sprawić, że teraźniejszość będzie tak wspaniała, jak wspominana przyszłość. Można w życiu docenić również to co mamy, co dzieje się teraz; nie tylko użalać się nad straconymi chwilami. Uroniłem łzę. Wy może wzruszyliście się mniej, ale ja to piszę (a więc i percepuję wolniej i dokładniej), a tekst nie jest spisany, ale to to, co w chwili obecnej czuję. Czas zacząć nowy rozdział. Nową erę. Musicie mi pomóc, ale razem dokonamy wszystkiego.

Najt

Hmm... Hmm... Hmm...
Zadumałem się nad tym co napisałeś.
Jestem użytkownikiem świeżym jak świeży użytkownik.
Nie pamiętam "tamtych czasów", ale kiedy pooglądałem forum zauważyłem jakie jest nieaktywne.
Tidings Hermes - ostatni post w roku 2011...

electra

No cóż... ja też prawie płakałam... szczypią mnie oczy ... Ale nie ważne. Ważne że pomyślałeś i zrobiłeś coś co ja chciałam zrobić od dawna... Tak na marginesie... tęsknie za czasami gdy nie pisałam na iryfonie nie dlatego że nikogo nie było tylko dlatego że było tak dużo ludzi że mój net nie nadążał. A wiesz... Ostatnio pisałam z Tb jak dostałeś scyzoryk. Wtedy zniknąłeś na dłuższy czas i gdy się pojawiałeś mnie nie było albo na odwrót... Mama woła na dół ale jeszcze tutaj wrócę!!!

rolKa178

Miło widzieć, że widzicie to co ja. A tamte czasy polegały na tym, że wstawałem rano, w pokoju było ciepło od sierpniowego słońca, które grzało już parę godzin od wschodu. Uchylałem okno, a letnie i rześkie powietrze wpadało do pokoju. Przy kubku gorącej herbaty zaczynałem pisać kolejny rozdział Rachel Jackson lub Córki Zeusa i Syna Hadesa. Słuchałem po cichu muzyki ze strony [link widoczny dla zalogowanych] Jest tam playlista ,,Writing'', akurat do pisania, której zawsze słuchałem. Miałem genialną wizję, a palce bezwiednie przelewały moje myśli na komputer, do Worda, później do Was. Po obiedzie pisałem z Alą (dawniej Alishacet, teraz Mosqua). I czytałem. I grałem w gry (rzadziej, ale jednak). I miałem więcej czasu i relaksu. No.

Raphael

Wzruszył mnie ten tekst. Tęsknię za dawnymi czasami, gdy razem z tobą, Ali, Madzią, TH i Electrą rozmawiałem na czacie, komentowałem wasze opowiadania i sam pisałem właśnie. Teraz to już chyba upadło, ale chciałbym, by powróciło. Chciałbym, żeby było tak jak dawniej. Żeby po prostu wejść na forum, natrafić na was i miło z wami porozmawiać i czytać wspólnie z wami opowiadania. Rolek, wielkie dzięki za ten tekst. Mały Książę to świetna książka. Kiedy ją czytałem na początku wydawała mi się strasznie dziecinna, ale potem zrozumiałem o czym ona tak naprawdę opowiada. O prawdziwej przyjaźni i miłości.
Pomogę Ci! Razem wrócimy temu Forum dawną świetność i aktywność! Very Happy

Najt

Ej, ej, ej! Nie zapominajcie o mnie! Też chcę się dołączyć do odnawiania forum!

Jest tu jeszcze jakiś inny aktywny użytkownik? Oprócz mnie, rolKi, Electry i Raph?

rolKa178

złoto znalazłem co sobie zostawiłem dla siebie z przyszłości i teraz przeczytałem