Przepowiednia

czoper00

Moje pierwsze opowiadanie tego typu, więc proszę o wyrozumiałość. Komentujcie i radźcie.

Przepowiednia
Prolog

Para młodych półbogów ujrzała miasto, które stało się cząstką historii. Niegdyś wielka i potężna stolica starożytnych centaurów, lecz teraz nieprzebrane ruiny, pośród których wiatr, niczym dziecko bawiące się w piaskownicy, usypywał z gruzu i pyłu różne kształty i postaci, a następnie jednym powiewem niszczył, swe dzieło, aby stworzyć następne.
- Zapiera dech w piersiach, co?- spytał z dumą Davis, dzielny heros, syn Posejdona. Naznaczony przez wyrocznię, aby sprowadzać innych półbogów, jeszcze nieświadomych swojego pochodzenia, do niej.
- Tak. Mógłbyś mi jeszcze raz wszystko wytłumaczyć? Obawiam się, że to raczej nie możliwe, abym był synem jakiegoś wymyślonego Boga, którego wyobrazili sobie starożytni ludzie.-Odparł cicho Sebastian.
- To jest możliwe, a teraz zamknij się, bo nie mamy czasu.– Zakończył rozmowę i szybkim krokiem przekroczył miejską bramę, jedyną budowlę, która zachowała się w całości.
Szli ostrożnie. Davis musiał jednocześnie wypełniać zarówno obowiązek przewodnika, jak i tylniej straży, bo młody i niedoświadczony Sebastian szedł luźnym krokiem, nie domyślając się, jakie niebezpieczeństwa mogą na niego czekać.
Naraz odezwał się róg, pod którego wpływem herosi zamarli w bezruchu. Zza starej, rozpadającej się karczmy wyszło stado małych, krwiożerczych stworków, a za nimi obydwaj Kerkopi. Pomiędzy nimi stoi związana…
- Jasmine! Co ty tu robisz?! Czy oni Ci coś zrobili? – wrzasnął Sebastian
- Przymknij się smarkaczu- uciszył go jeden z rozbójników- Co? Słyszeliśmy, że ładną masz dziewczynę, więc postanowiliśmy też na niej sobie poużywać!
- Zostawcie ją! Albo…
- Albo co?! Nic nie jesteś w stanie nam zrobić-Roześmiał się drugi z nich- W domu cię nikt nie nauczył manier gówniar…- nie zdążył dokończyć zdania, ponieważ Sebastian, szybko podbiegł do niego, wbił mu rękę w gardło i wyrwał tchawicę. Kerkiop powoli opadł na ziemię, a jego krew zalała całą ulicę. Nagły krzyk zmusił Sebastiana do odwrócenia się. Drugi z braci przebił właśnie Jasmine swoim nożem, a małe stworki skoczyły jej do gardła.
- Nie, Jasmine!!!
Huk. Niebo zachmurzyło się. Zrobiło się ciemno. Wszystko ucichło. Czerwony błysk. Bandyta spojrzał na jedyną rzecz którą mógł dojrzeć, a były to dwa czerwone, płonące punkty. To oczy Sebastiana. W tym momencie zerwała się wichura, a z rąk młodego herosa wypłynęły stróżki ognia. Ciemność ustąpiła miejsca ognistej wichurze. Wybuch.

Gdy Davis otworzył oczy uśmiechnął się. Przed sobą ujrzał wypalony krąg, wewnątrz którego stał gorejący jeszcze Sebastian. Na ścianie osmalonej karczmy można było dostrzec ślad po ciele, wykręconym w ostatnich chwilach życia.
- Przykro mi z powodu Jasmine- Szepnął Davis- Ale mam dobrą wiadomość
- Jaką?- spytał cicho i beznamiętnie Sebastian
- Jesteś synem Pana Piekieł. Jesteś synem samego Hadesa.

Tyson

No całkiem, całkiem jak na pierwsze opowiadanie. Ja bym jakieś tam szczegóły pozmieniała, ale to nie ważne. Czekam na jeszcze.

Zoey

Dawaj więcej! Rewelacja! Nie mogę się doczekać dalszej części. Very Happy