Na szczęście ktoś czuwał... [M] [BO]

Miriam

Hej. To znowu ja. I znowu w miniaturce. Tak naprawdę to jest to moja praca domowa z polaka. Temat: "Na szczęście ktoś czuwał..."-opowiadanie z dialogiem i opisem przeżyć wewnętrznych. Wg mnie było to moje najgorsze opowiadanie z polskiego, ale polonistce się spodobało. Dostałam bdb+ . Komentarz P. Rożniak bezcenny. "Miałaś wenę. Opowiadanie jest świetne". Heh xd. Sory, że się tak chwalę, ale wreszcie mi coś wyszło. Mam nadzieję, że opowiadanie się wam spodoba, bo wg mnie jest kiczowate. Miłego czytania kochani

Pzdr ;D

Na szczęście ktoś czuwał…

"Życie to nieustanne czuwanie."
- Aldona Różanek
***
Mona właśnie wracała do domu. Rozglądała się badawczo wokół siebie. Niewątpliwie nadchodziła jesień. Było przepięknie. Liście pod wpływem wiatru szybowały ku górze poczym delikatnie spadały na ziemię. Ludzie chodzili w długich płaszczach, które zapewne miały ich uchronić przed chłodnym, październikowym powietrzem.

Nagle zadzwonił jej telefon. Odebrała.

-Słucham mamo.– powiedziała nieco zniecierpliwionym tonem.
-Mona, kochanie wstąpiłabyś do sklepu? Właśnie skończyła się kawa, a wiesz, że ojciec bez kawy długo nie wytrzyma. Zwłaszcza, że teraz kończy bardzo ważny projekt dla zagranicznej firmy, która…
-Tak wiem mamo.-dziewczyna przerwała matce- Oczywiście kupię kawę.
-Ale wiesz, jaką?- spytała zaniepokojona matka.
-Oczywiście, że wiem. Tata przez całe życie pije jedną i tą samą.
-To wspaniale. Za ile będziesz?
-Za jakieś pół godzinki. Mamo kończę, spotkamy się w domu.
-Pa słoneczko.
-Pa.

Mona schowała telefon. Wyjęła odtwarzacz mp3 i zaczęła głośno słuchać muzyki. To ją uspokajało. Skierowała się w stronę dużego marketu. Była w połowie przejścia dla pieszych, gdy ktoś ją gwałtownie popchnął do przodu. Była bardzo zaskoczona. Z dużą siłą upadła na chodnik. Odwróciła się i zobaczyła straszny widok. Jeszcze moment i uderzyłby w nią samochód. Wszystko przez muzykę. Samochód trąbił, a ona tego nie słyszała.Teraz ten los spotkał chłopaka, który ją odepchnął. Z przerażeniem stwierdziła, że jest to jej kolega z klasy – Bart. Auto prowadzone przez młodą kobietę uderzyło w wybawiciela Mony. Jego ciało potoczyło się po masce maszyny i wybiło przednią szybę, po chwili zleciało z maski i spadło na asfalt. Serce dziewczyny zaczęło walić jak oszalałe. Była w szoku. Gdyby nie on, to ją spotkałby ten straszny los. Oblał ją zimny pot. Nie wiedziała,co ma robić. Podbiegła do chłopaka, który bezwładnie leżał na drodze.

-Bart! Bart! Słyszysz mnie ?!- krzyczała.
-Mona.-powiedział cicho chłopak. Wyglądał, jakbym miał zaraz umrzeć.-Nic ci nie jest. To dobrze.-rzekł i stracił przytomność.
Mona wyjęła telefon i zadzwoniła po pogotowie i policję. Po chwili przyjechała karetka i zabrała chłopca. Policjanci zaczęli przesłuchiwać świadków i kobietę kierującą pojazd.

Wszystko skończyło się szczęśliwie. Bart, mimo licznych złamań, siniaków i wstrząsu mózgu przeżył. Kobieta , która go potrąciła czeka na rozprawę sądową. Mona dzięki koledze uniknęła pobytu w szpitalu. Bart wyznał jej, że się w niej zakochał i dlatego ją śledził. Gdyby nie to, to ona leżałaby teraz w szpitalnej sali. Na szczęście ktoś nad nią czuwał…

Necklice

Czadowe, fajna akcja, tylko zakończenie jest zbyt szybko napisane tatata i już. Poza tym w ostatnim zdaniu brakuje chyba słowa "szczęście", no i "poczym" się pisze oddzielnie. Jeszcze sobie pomyślałam, że na standardy miejsca w którym mieszkam, to on by jednak nie przeżył, bo najprawdopodobniej wpadłby pod tira. Tak przy okazji, to jeszcze gratuluję oceny Very Happy

Podróżniczka

Fajne. Ciekawa historia. Very Happy

Ale w dialogu to dużo błędów interpunkcyjnych!

Sophie

Fajne, podoba mi się Very Happy

ailyn

Przyznam się, że to mi przypadło do gustu Very Happy

Szkoda, że tak króciutko, ale naprawdę na ocenę nie zasłużyłaś... 6 powinno być! ;]